Η δοραμεκτίνη είναι ένα αντιπαρασιτικό που λαμβάνεται με ζύμωση και ανήκει στην οικογένεια των αβερμεκτινών, και του οποίου η δομή είναι πολύ παρόμοια με αυτή της ιβερμεκτίνης. Και τα δύο μόρια έχουν ένα ευρύ φάσμα αντιπαρασιτικής δράσης και προκαλούν τον ίδιο τύπο παράλυσης σε νηματώδεις και παρασιτικά αρθρόποδα.
Η εμαμεκτίνη είναι μια ημι-συνθετική αβερμεκτίνη. Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο η εμαμεκτίνη σκοτώνει τα διάφορα είδη της ψείρας του σολομού δεν έχει διευκρινιστεί. Όμως, εκτενής έρευνα για τον τρόπο δράσης των αβερμεκτινών κατά των ασπονδύλων έχει δείξει ότι οι αβερμεκτίνες συνδέονται ανταγωνιστικά στους γλουτάμινο–εξαρτώμενους διαύλους χλωρίου των νευρικών κυττάρων των ασπονδύλων. Η κατανομή των γλουτάμινο–εξαρτώμενων διαύλων χλωρίου στα ασπόνδυλα μπορεί να εντοπίζεται σε συγκεκριμένους μυς, όπως αυτούς της φαρυγγικής αντλίας.
Η επρινομεκτίνη είναι ένα μόριο με ενδο-εκτοπαρασιτοκτόνο δράση που ανήκει στην κατηγορία των μακροκυκλικών λακτονών. Οι ενώσεις της κατηγορίας αυτής αποκλείουν τους διαύλους των ιόντων 6 χλωρίου των ιοντοτρόποων υποδοχέων του γλουταμινικού οξέος που απαντώνται στα νευρικά ή τα μυϊκά κύτταρα των ασπόνδυλων. Οι ενώσεις αυτές δεσμεύονται επιλεκτικά με αυτούς τους διαύλους, κάτι που οδηγεί σε αύξηση της διαπερατότητας της κυτταρικής μεμβράνης από τα ιόντα χλωρίου με υπερπόλωση των νευρικών ή μυϊκών κυττάρων, με αποτέλεσμα την παράλυση και τον θάνατο του παρασίτου. Οι ενώσεις αυτής της κατηγορίας αλληλεπιδρούν και με άλλους διαύλους χλωρίου όπως ιοντοτρόποι υποδοχείς του GABA (γ-αμινοβουτυρικό οξύ).
Η ιβερμεκτίνη είναι μέλος της κατηγορίας αβερμεκτίνης και έχει υψηλή συγγένεια με διαύλους χλωριούχου γλουταμικού που είναι παρόντες σε ασπόνδυλα νευρικά και μυϊκά κύτταρα. Με την πρόσδεσή του σε αυτούς τους διαύλους, προάγει την αύξηση της διαπερατότητας μεμβράνης για τα ιόντα χλωρίου, οδηγώντας σε υπερπόλωση του νευρικού ή μυϊκού κυττάρου, με αποτέλεσμα νευρομυϊκή παράλυση που μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο ορισμένων παρασίτων.
Η σελαμεκτίνη είναι ένα ημι-συνθετικό παράγωγο της ομάδας των αβερμεκτινών. Όπως και τα άλλα μέλη αυτής της ομάδας η σελαμεκτίνη παραλύει και/ή σκοτώνει ένα ευρύ φάσμα ασπόνδυλων παρασίτων παρεμβαίνοντας στην αγωγιμότητα των διαύλων χλωρίου τους, και προκαλώντας διαταραχή στην μετάδοση των νευρικών σημάτων. Αυτό έχει σαν συνέπεια την αναστολή της ηλεκτρικής δραστηριότητας στά νευρικά κύτταρα των νηματωδών παρασίτων και στα μυϊκά κύτταρα των αρθρόποδων με αποτέλεσμα την παράλυση και/ή τον θάνατό τους. Η σελαμεκτίνη φονεύει τις ενήλικες μορφές, τα αυγά και τις προνύμφες των ψύλλων.