Κωδικός ATCvet: QA04AD90
Ο έμετος είναι μία σύνθετη διαδικασία που συντονίζεται κεντρικά από το κέντρο του εμέτου. Αυτό το κέντρο αποτελείται από διάφορους εγκεφαλικούς πυρήνες (έσχατη πτέρυγα, μονήρης δεσμίδα πυρήνα, νωτιαίος κινητικός πυρήνας του πνευμονογαστρικού νεύρου) που λαμβάνουν και καθιστούν ενιαία τα αισθητικά ερεθίσματα από κεντρικές και περιφερικές πηγές και τα χημικά ερεθίσματα από την κυκλοφορία και το εγκεφαλο-νωτιαίο υγρό.
Η μαροπιτάντη είναι ανταγωνιστής των υποδοχέων της νευροκινίνης 1 (NK-1), ο οποίος δρα αναστέλλοντας τη δέσμευση της ουσίας Ρ, ενός νευροπεπτιδίου της οικογένειας των ταχυκινινών. Η ουσία Ρ βρέθηκε σε μεγάλες συγκεντρώσεις στους πυρήνες που αποτελούν το κέντρο του εμέτου και θεωρείται ως το κλειδί των νευροδιαβιβαστών που εμπλέκονται στον έμετο. Αναστέλλοντας τη δέσμευση της ουσίας Ρ εντός του κέντρου του εμέτου, η μαροπιτάντη είναι αποτελεσματική έναντι των νευρικών και χυμικών (κεντρικών και περιφερικών) αιτιών του εμέτου.
Μία ποικιλία in vitro δοκιμασιών έχουν δείξει ότι η μαροπιτάντη δεσμεύεται εκλεκτικά στον ΝΚ1 υποδοχέα με δοσοεξαρτώμενο λειτουργικό ανταγωνισμό της δράσης της ουσίας Ρ.
Η μαροπιτάντη είναι αποτελεσματική κατά του εμέτου. Η αντιεμετική αποτελεσματικότητα της μαροπιτάντης έναντι κεντρικών και περιφερικών εμετικών περιλαμβανομένων της απομορφίνης, της σισπλατίνης και του σιροπιού ιπεκακουάνας (σκύλοι) και ξυλαζίνης (γάτες) αποδείχθηκε σε πειραματικές μελέτες.
Συμπτώματα ναυτίας στους σκύλους που περιλαμβάνουν υπερβολική σιαλόρροια και λήθαργο μπορεί να παραμείνουν μετά τη θεραπεία.
Το φαρμακοκινητικό προφίλ της μαροπιτάντης όταν χορηγείται εφάπαξ υποδόρια στη δόση του 1 mg/kg σωματικού βάρους στους σκύλους, χαρακτηριζόταν από μία μέγιστη συγκέντρωση (Cmax) στο πλάσμα του αίματος περίπου των 92 ng/ml και αυτό επετεύχθη εντός 0,75ωρών μετά τη δόση (Τmax). Οι μέγιστες συγκεντρώσεις ακολουθήθηκαν από μία μείωση στη συστηματική έκθεση με εμφανή χρόνο ημίσειας ζωής (t1/2) 8,84 ώρες. Μετά από εφάπαξ ενδοφλέβια δόση 1 mg/kg η αρχική συγκέντρωση στο πλάσμα ήταν 363 ng/ml. Ο όγκος κατανομής σε σταθερή κατάσταση (Vss) ήταν 9,3 l/kg και η συστηματική κάθαρση ήταν 1,5 l/h/kg. Ο χρόνος ημίσειας ζωής (t1/2) μετά από ενδοφλέβια χορήγηση ήταν περίπου 5,8 ώρες.
Κατά τη διάρκεια κλινικών μελετών τα επίπεδα της μαροπιτάντης στο πλάσμα του αίματος κατέδειξαν αποτελεσματικότητα έπειτα από 1 ώρα μετά τη χορήγηση.
Η βιοδιαθεσιμότητα της μαροπιτάντης μετά την υποδόρια χορήγηση στους σκύλους ήταν 90,7%. Η μαροπιτάντη παρουσιάζει γραμμική κινητική όταν χορηγείται υποδόρια εντός εύρους δόσεως 0,5–2 mg/kg.
Μετά από επαναλαμβανόμενες υποδόριες χορηγήσεις με ημερήσιες εφ' άπαξ δόσεις του 1 mg/kg σωματικού βάρους για πέντε συνεχόμενες ημέρες, η συσσώρευση ήταν 146%. Η μαροπιτάντη μεταβολίζεται μέσω του κυτοχρώματος Ρ450 (CYP) στο ήπαρ. Οι CYP2D15 και CYP3A12 αναγνωρίστηκαν ως ισόμορφα κυνοειδών που εμπλέκονταν στην ηπατική βιομετατροπή της μαροπιτάντης.
Η νεφρική κάθαρση είναι μια οδός αποβολής μικρής σημασίας, με λιγότερο από το 1% μίας υποδόριας δόσης 1 mg/kg να εμφανίζεται στο ούρο είτε ως μαροπιτάντη είτε ως ο κύριος μεταβολίτης της. Η σύνδεση με τις πρωτεΐνες του πλάσματος στους σκύλους είναι περισσότερο από 99%.
Το φαρμακοκινητικό προφίλ της μαροπιτάντης όταν χορηγείται εφάπαξ υποδόρια στη δόση του 1 mg/kg ΣΒ στις γάτες, χαρακτηριζόταν από μία μέγιστη συγκέντρωση (Cmax) στο πλάσμα του αίματος περίπου των 165 ng/ml και αυτό επετεύχθη εντός 0,32 ωρών (19 λεπτά) μετά τη δόση (Τmax). Οι μέγιστες συγκεντρώσεις ακολουθήθηκαν από μία μείωση στη συστηματική έκθεση με εμφανή χρόνο ημίσειας ζωής (t1/2) 16,8 ώρες. Μετά από εφάπαξ ενδοφλέβια δόση 1 mg/kg η αρχική συγκέντρωση στο πλάσμα ήταν 1040 ng/ml. Ο όγκος κατανομής σε σταθερή κατάσταση (Vss) ήταν 2,3 l/kg και η συστηματική κάθαρση ήταν 0,51 l/h/kg. Ο χρόνο ημίσειας ζωής (t1/2) μετά από ενδοφλέβια χορήγηση ήταν περίπου 4,9 ώρες. Φαίνεται να υπάρχει μια συσχέτιση με την ηλικία στην φαρμακοκινητική της μαροπιτάντης στις γάτες, με τα γατάκια να έχουν μεγαλύτερη κάθαρση από τους ενήλικες.
Κατά τη διάρκεια κλινικών μελετών τα επίπεδα της μαροπιτάντης στο πλάσμα του αίματος κατέδειξαν αποτελεσματικότητα έπειτα από 1 ώρα μετά τη χορήγηση.
Η βιοδιαθεσιμότητα της μαροπιτάντης μετά την υποδόρια χορήγηση στις γάτες ήταν 91,3%. Η μαροπιτάντη παρουσιάζει γραμμική κινητική όταν χορηγείται υποδόρια εντός εύρους δόσεως 0,25–3 mg/kg.
Μετά από επαναλαμβανόμενες υποδόριες χορηγήσεις με ημερήσιες εφ' άπαξ δόσεις του 1 mg/kg σωματικού βάρους για πέντε συνεχόμενες ημέρες, η συσσώρευση ήταν 250%. Η μαροπιτάντη μεταβολίζεται μέσω του κυτοχρώματος Ρ450 (CYP) στο ήπαρ. Οι CYP2D15 και CYP3A12 αναγνωρίστηκαν ως ισόμορφα αιλουροειδών που εμπλέκονταν στην ηπατική βιομετατροπή της μαροπιτάντης.
Η νεφρική κάθαρση είναι μια οδός αποβολής μικρής σημασίας, με λιγότερο από το 1% μίας υποδόριας δόσης 1 mg/kg να εμφανίζεται στο ούρο ή στα κόπρανα ως μαροπιτάντη. Για τον κύριο μεταβολίτη, το 10,4% της δόσης της μαροπιτάντης ανακτήθηκε στο ούρο και το 9,3% στα κόπρανα. Η σύνδεση με τις πρωτεΐνες του πλάσματος στους σκύλους είναι περισσότερο από 99%.