Φαρμακοθεραπευτική ομάδα: Παράγοντας έναντι στη λεϊσμανίαση και τρυπανοσωμίαση.
Κωδικός ATCvet: QP51D
Η Λεϊσμανίαση του σκύλου είναι ένα θανατηφόρο νόσημα που οφείλεται στο πρωτόζωο Leishmania infantum, που μεταδίδεται στους ξενιστές με το τσίμπημα σκνίπας Phlebotomus spp.
Η μιλτεφοσίνη έχει μια αξιοσημείωτη, άμεση αντι- λεϊσμανική δράση in-vitro και σε ζωικά μοντέλα έναντι των παράσιτων L. donovani (προμαστιγωτή και αμαστιγωτή μορφή) και L. infantum.
Είναι πιθανό η μιλτεφοσίνη να αναστέλλει τη διείσδυση των ειδών Leishmania στα μακροφάγα μέσω της αλληλεπίδρασής της με τους υποδοχείς glycosomes και glycosylphosphatidyl – inositol υποδοχείς, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την ενδοκυτταρική επιβίωση των παρασίτων Leishmania.
Επίσης αναστέλλοντας την φωσφολιπάση C επηρεάζει το ηλεκτρικό δυναμικό της κυτταρικής μεμβράνης του παρασίτου.
Μετά από χορήγηση από το στόμα της συνιστώμενης δόσης στους σκύλους, η μιλτεφοσίνη απορροφάται σχεδόν ολοκληρωτικά με βιοδιαθεσιμότητα που ανέρχεται στο 94%. Μετά από χορήγηση της συνιστώμενης δόσης των 2 mg/kg/ημέρα, η ανώτατη συγκέντρωση στο πλάσμα (Cmax) είναι περίπου 32.582 ng.ml-1, σε ταϊσμένους σκύλους.
Στους αρουραίους, επαναλαμβανόμενες χορηγήσεις του προϊόντος στη συνιστώμενη δόση είχαν ως αποτέλεσμα τη βαθμιαία μείωση της συγκέντρωσης της δραστικής ουσίας με την ακόλουθη σειρά: νεφροί, δέρμα, επινεφρίδια, σπλήνα, λεπτό έντερο, λιπώδης ιστός, στόμαχος, ήπαρ, πνεύμονες, ορός, κόλον, εγκέφαλος, καρδιά και μύες. Στα περισσότερα από αυτά τα όργανα εντοπίζεται η αμαστιγωτή μορφή του παράσιτου.
Στα ποντίκια η μιλτεφοσίνη είχε παρόμοια κατανομή στο πλάσμα και στα ερυθρά αιμοσφαίρια.
24 ώρες μετά από ενδοφλέβια χορήγηση ραδιενεργούς σεσημασμένης μιλτεφοσίνης σε θηλυκά ποντίκια το 63% των ραδιενεργών καταλοίπων που ανιχνεύτηκε από το ήπαρ ανακτήθηκε σε αυτούσια μορφή.
Η μιλτεφοσίνη χαρακτηρίζεται από πολύ βραδύ χρόνο ημίσειας ζωής (t ½ 160h) και χαμηλό βαθμό κάθαρσης με τις πρωτεΐνες του πλάσματος του αίματος (Cl = 0,04 ml/kg/min).
Μετά από επαναλαμβανόμενες χορηγήσεις του Milteforan L στη συνιστώμενη θεραπευτική δόση των των 2mg/kg/ημέρα για 28 ημέρες σε ταϊσμένους σκύλους, η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα του αίματος (Cmax) είναι περίπου 32.582 ng.ml-1 ± 4030 ng.ml-1 ο μέσος χρόνος (Tmax 5,0 ± 2,0 h) και με AUC0-t 649617 ± 94478 ng..h.ml-1 , μετά από την τελευταία χορήγηση.
Ο χρόνος ημίσειας ζωής που υπολογίζεται από την τελευταία χορήγηση της δόσης, είναι μεγάλος (t½ = 153 ± 13,7h). Συνεπώς, επαναλαμβανόμενες δόσεις του Milteforan L για 28 ημέρες οδηγούν σε συσσώρευση με συντελεστή 7,65 ± 1,99.
Η μιλτεφοσίνη αποβάλλεται κυρίως με τα κόπρανα, το 10% περίπου της χορηγούμενης δόσης αποβάλλεται αναλλοίωτο μέσω των κοπράνων. Η αποβολή της μιλτεφοσίνη με το ούρο είναι ασήμαντη.