Φαρμακοθεραπευτική ομάδα: Εξωπαρασιτοκτόνα για τοπική χρήση, συμπεριλ. εντομοκτόνα, πυρεθρίνες και πυρεθροειδή
Κωδικός ATC vet: QP53AC05
Η φλουμεθρίνη είναι ένα εξωπαρασιτοκτόνο της ομάδας των συνθετικών πυρεθροειδών. Σύμφωνα με την τρέχουσα γνώση τα συνθετικά πυρεθροειδή παρεμβάλλονται στους διαύλους νατρίου των μεμβρανών των νευρικών κυττάρων κατά τη διάρκεια της διέγερσης, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση της αναπόλωσης της μεμβράνης του νευρικού κυττάρου και τελικά τη θανάτωση του παρασίτου. Η ομάδα α-cyano στο τμήμα της phenoxy-fluorobenzyl alcohol θεωρείται ότι είναι υπεύθυνη για τη μακροχρόνια παράταση της διαπερατότητας της μεμβράνης στα ιόντα νατρίου. Σε μελέτες της σχέσης δομής-δραστικότητας ενός αριθμού πυρεθροειδών παρατηρήθηκε παρεμβολή σε υποδοχείς συγκεκριμένης χειρόμορφης διαμόρφωσης ασκώντας έτσι εξειδικευμένη δράση στα εξωπαράσιτα. Δεν παρατηρήθηκε δράση κατά της χολινεστεράσης με αυτές τις ουσίες.
Υπάρχουν αναφορές για την ανθεκτικότητα των ακάρεων της βαρρόα στα πυρεθροειδή. Ορισμένες περιπτώσεις έχουν αποδοθεί στις αλλοιώσεις στην έκφραση συγκεκριμένων ενζύμων αποτοξικοποίησης, όμως ο πιο συχνός μηχανισμός ανθεκτικότητας φαίνεται ότι είναι μέσω μεταλλάξεων στον υποδοχέα στόχο, οι προαναφερθέντες δίαυλοι νατρίου των μεμβρανών των νευρικών κυττάρων.
Σε μια μελέτη πεδίου που πραγματοποιήθηκε με χρήση αποικιών που είχαν προσβληθεί με Varroa destructor, οι γενότυποι των εναπομεινάντων μετά τη θεραπεία ακάρεων (< 5% του πληθυσμού των ακάρεων καθώς η αποτελεσματικότητα ήταν > 95%) αξιολογήθηκαν για την παρουσία μεταλλάξεων που αποδίδονται στη ανθεκτικότητα. Ακάρεα με μεταλλάξεις ανθεκτικότητας ανιχνεύθηκαν περίπου στο 50% των αποικιών που είχαν λάβει θεραπεία με το PolyVar Yellow και περίπου στο 64% των αποικιών που είχαν λάβει θεραπεία με ένα άλλο εγκεκριμένο πυρεθροειδές. Το μέσο ποσοστό ομοζυγωτικών εναπομεινάντων ανθεκτικών ακάρεων ήταν περίπου 34% στις αποικίες που είχαν λάβει θεραπεία με το PolyVar Yellow και περίπου 49% στις αποικίες που είχαν λάβει θεραπεία με ένα άλλο εγκεκριμένο πυρεθροειδές. Έτσι, οι θεραπείες θα πρέπει να εναλλάσσονται (όπως εξηγείται στο κεφάλαιο 4.4) για να αποφεύγεται η περαιτέρω επιλογή για ανθεκτικότητα.
Οι μέλισσες εκτίθενται στη δραστική ουσία μέσω της άμεσης επαφής τους με την είσοδο καθώς μπαίνουν και βγαίνουν από την κυψέλη και έμμεσα από την κοινωνική επαφή μέσα στην κυψέλη. Δεν υπάρχει εξάτμιση του δραστικού συστατικού.