Βιβλιογραφική αναφορά: DECTOMAX Eνέσιμο διάλυμα για βοοειδή, πρόβατα και χοίρους (2024)

Φαρμακοδυναμική

Κωδικός ATCvet: QP 54AA03

Η δοραμεκτίνη είναι ένας αντιπαρασιτικός παράγοντας, που έχει απομονωθεί από ζύμωση επιλεγμένων στελεχών, οι οποίοι προέρχονται από τον οργανισμό του εδάφους Streptomyces avermitilis. Είναι μια μακροκυκλική λακτόνη, στενά συνδεδεμένη με την ιβερμεκτίνη. Αμφότερες οι ενώσεις, παρουσιάζουν ένα ευρύ φάσμα αντιπαρασιτικής δράσης και προκαλούν παρόμοια παράλυση στα νηματώδη και παρασιτικά αρθρόποδα.

Οι μακροκυκλικές λακτόνες ενεργοποιούν τους γλουταμινικούς διαύλους χλωρίου (GluCl) που βρίσκονται σε μυ μεμβρανών του φάρυγγα και ειδικότερα στους νευρώνες των ασπόνδυλων παρασίτων. Η επιλεκτική τοξικότητα των αντιπαρασιτικών μακροκυκλικών λακτονών, αποδίδεται ως χαρακτηριστικό γνώρισμα σε κανάλια που δεν υπάρχουν στο ζώο-ξενιστή. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι μεμβράνες των μυϊκών κυττάρων του ασπόνδυλου θηλυκού αναπαραγωγικού συστήματος, μπορεί να είναι πιο ευαίσθητες στις μακροκυκλικές λακτόνες από ότι οι υποδοχείς στα νευρικά ή άλλα μυϊκά κύτταρα και αυτό μπορεί να εξηγήσει τη δραματική αλλά προσωρινή μείωση παραγωγής αυγών σε παράσιτα που δεν θανατώνονται ή εξαλείφονται με την φαρμακευτική θεραπεία.

Φαρμακοκινητική

Η μέγιστη συγκέντρωση δοραμεκτίνης στο πλάσμα επιτυγχάνεται σε 3 ημέρες, με χρόνο ημίσειας ζωής περίπου 6 ημέρες στα βοοειδή, μετά από υποδόρια χορήγηση.

Η μέγιστη συγκέντρωση δοραμεκτίνης στο πλάσμα επιτυγχάνεται σε 2 ημέρες, με χρόνο ημίσειας ζωής 4,5 ημέρες στα πρόβατα, είτε μετά από υποδόρια, είτε μετά από ενδομυϊκή χορήγηση.

Η μέγιστη συγκέντρωση δοραμεκτίνης στο πλάσμα επιτυγχάνεται σε 3 ημέρες, με χρόνο ημίσειας ζωής περίπου 6 ημέρες στους χοίρους, μετά από ενδομυϊκή χορήγηση.

Περιβαλλοντικές ιδιότητες

Όπως και άλλες μακροκυκλικές λακτόνες, η δοραμεκτίνη έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει δυσμενώς μη στοχευόμενους οργανισμούς. Μετά τη θεραπεία, η απέκκριση δυνητικά τοξικών επιπέδων δοραμεκτίνης μπορεί να λαμβάνει χώρα για μία περίοδο αρκετών εβδομάδων. Τα κόπρανα που περιέχουν δοραμεκτίνη και απεκκρίνονται στους βοσκότοπους από ζώα που έλαβαν θεραπεία, μπορεί να μειώσουν την αφθονία των οργανισμών που τρέφονται με κοπριά γεγονός που ενδέχεται να επηρεάσει την αποδόμηση της κοπριάς.

Η δοραμεκτίνη είναι πολύ τοξική για τους υδρόβιους οργανισμούς και μπορεί να συσσωρευτεί στα ιζήματα.