Φαρμακοθεραπευτική ομάδα: αντιπαρασιτικά προϊόντα, εντομοκτόνα και απωθητικά, αβερμεκτίνες, επρινομεκτίνη σε συνδυασμούς
Κωδικός ATCvet: QP54AA54
H esafoxolaner είναι το (S)εναντιομερές της afoxolaner και ανήκει στην κατηγορία της ισοξαζολίνης, που είναι δραστική ενάντια στα αρθρόποδα. H esafoxolaner δρα ως ανταγωνιστής στις θέσεις σύνδεσης των διαύλων των ιόντων χλωρίου, ειδικότερα στις θέσεις του νευροδιαβιβαστή γαμινοβουτυρικό οξύ (GABA). Οι ισοξαζολίνες, μεταξύ των τροποποιητών των διαύλων χλωρίου, δεσμεύονται σε ξεχωριστή και μοναδική τοποθεσία στόχο εντός των GABACl των εντόμων, αποκλείοντας με τον τρόπο αυτό την προ- και μετα-συναπτική μεταφορά ιόντων χλωρίου κατά μήκος των κυτταρικών μεμβρανών. Η παρατεταμένη, επαγόμενη από την esafoxolaner, υπερδιέγερση έχει ως αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη δραστηριότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος και το θάνατο των αρθροπόδων. Η επιλεκτική τοξικότητα της esafoxolaner μεταξύ των αρθροπόδων και των θηλαστικών μπορεί να συναχθεί από τη διαφορετική ευαισθησία των υποδοχέων GABA των αρθροπόδων σε σχέση με τους GABA υποδοχείς των θηλαστικών.
Οι ψύλλοι και οι κρότωνες εξαλείφονται εντός 24 και 48 ωρών μετά τη θεραπεία αντίστοιχα. Η esafoxolaner θανατώνει τους ψύλλους πριν από την παραγωγή αυγών και επομένως αποτρέπει τον κίνδυνο μόλυνσης του ενδοοικιακού περιβάλλοντος.
Η eprinomectin ανήκει στην κατηγορία των μακροκυκλικών λακτονών. Οι ενώσεις της κατηγορίας αυτής δεσμεύονται επιλεκτικά και με υψηλή συγγένεια στους διαύλους ιόντων χλωρίου που ελέγχονται από το γλουταμικό οξύ και απαντώνται στα νευρικά ή μυϊκά κύτταρα των ασπόνδυλων. Αυτό οδηγεί σε αύξηση της διαπερατότητας της κυτταρικής μεμβράνης στα ιόντα χλωρίου με υπερπόλωση του νευρικού ή του μυϊκού κυττάρου, που οδηγεί με τη σειρά της στην παράλυση και στο θάνατο του παρασίτου. Το φάσμα της δράσης της eprinomectin έχει δειχθεί πως καλύπτει γαστρεντερικά και εξωεντερικά νηματώδη.
Η praziquantel είναι ένα συνθετικό παράγωγο ισοκινολινο-πυραζίνης με δράση ενάντια στις ταινίες. Η praziquantel απορροφάται τάχιστα από το περίβλημα των παρασίτων και επηρεάζει τη διαπερατότητα της μεμβράνης στα κεστώδη, επηρεάζοντας τη ροή των δισθενών κατιόντων, ειδικά την ομοιοστασία των ιόντων ασβεστίου, γεγονός που θεωρείται ότι συμβάλλει στην ταχεία συστολή των μυών και την κενοτοπίωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σοβαρή βλάβη στο περίβλημα του παρασίτου, τη σύσπαση και την παράλυση, τη διαταραχή του μεταβολισμού και τελικά οδηγεί στο θάνατο και την αποβολή του παρασίτου.
Η esafoxolaner απορροφάται συστημικά από το σημείο τοπικής εφαρμογής, φτάνοντας κατά μέσο όρο σε μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα σε χρονικό διάστημα μεταξύ 4 και 14 ημερών μετά την εφαρμογή. Η esafoxolaner απομακρύνεται αργά από το πλάσμα (t1/2 =21,7 ± 2,8 ημέρες έπειτα από μονή χορήγηση) και αποβάλλεται μέσω των κοπράνων και των ούρων.
Η eprinomectin απορροφάται συστημικά από το σημείο τοπικής εφαρμογής, φτάνοντας τη μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα μεταξύ 1 και 2 ημερών μετά την εφαρμογή. Η eprinomectin απομακρύνεται αργά από το πλάσμα (t½ = 5,4 +/- 2,7 ημέρες έπειτα από μονή χορήγηση) και αποβάλλεται μέσω των κοπράνων.
Η praziquantel απορροφάται συστημικά από το σημείο τοπικής εφαρμογής, φτάνοντας τη μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα μεταξύ 4 και 8 ωρών μετά την εφαρμογή. Η praziquantel απομακρύνεται αργά από το πλάσμα (t½ = 4,3 +/- 1,9 ημέρες έπειτα από μονή χορήγηση) και αποβάλλεται μέσω των ούρων.
Το φαρμακοκινητικό προφίλ των ενώσεων esafoxolaner, praziquantel και eprinomectin δεν επηρεάζεται από τη συγχορήγηση.
Αν και δεν μπορούσε να παρατηρηθεί συσσώρευση έπειτα από επαναλαμβανόμενη χορήγηση για την praziquantel, παρατηρήθηκε συσσώρευση από τη 2η έως την 5η μηνιαία χορήγηση για την esafoxolaner (αναλογίες 3,24 για Cmax και 3,09 για AUC) και για την eprinomectin (αναλογίες 1,59 για Cmax και 1,87 για AUC). Παρακαλείσθε να ανατρέξετε στην παράγραφο 4.5 για ασφαλή χρήση έπειτα από επαναλαμβανόμενη θεραπεία.