Βιβλιογραφική αναφορά: SENVELGO Πόσιμο διάλυμα για γάτες (2024)

Κωδικός ATCvet: QA10BK90

Η velagliflozin είναι ένας εξαιρετικά εκλεκτικός αναστολέας του συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης υπότυπου 2 (SGLT-2), που εκφράζεται κυρίως στους νεφρούς. Η velagliflozin έχει επίσης μικρή ανασταλτική δράση στον SGLT-1, που εκφράζεται κυρίως στο λεπτό έντερο, αλλά εκφράζεται επίσης σε χαμηλότερο επίπεδο στους νεφρούς. Ο SGLT-2 είναι ο κύριος μεταφορέας για την επαναρρόφηση της γλυκόζης από τα ούρα, με περίπου 90% της φιλτραρισμένης γλυκόζης να επαναρροφάται από τον SGLT-2 και το 10% να επαναρροφάται από τον SGLT-1. Η αναστολή του SGLT-2 οδηγεί σε αποβολή της γλυκόζης στα ούρα με αποτέλεσμα τη μείωση των αυξημένων επιπέδων γλυκόζης στο αίμα σε διαβητικές γάτες. Η μείωση της υπεργλυκαιμίας συνήθως παρατηρείται εντός 7 ημερών από την έναρξη της θεραπείας. Ένα χαμηλό επίπεδο γλυκόζης θα συνεχίσει να επαναρροφάται μέσω ατελούς αναστολής του SGLT-1, που αποτρέπει τον κίνδυνο για κλινική υπογλυκαιμία. Αυτή η μικρή ανασταλτική δράση στον SGLT-1 μπορεί επίσης να συμβάλει σε δοσοεξαρτώμενο μαλάκωμα των κοπράνων και σε υδαρή κόπρανα/διάρροια λόγω της έκφρασης του SGLT-1 στο λεπτό έντερο.

Σε μια ευρωπαϊκή κλινική δοκιμή πεδίου, η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της δόσης του 1 mg/kg velagliflozin άπαξ από του στόματος ημερησίως σε διαβητικές γάτες αξιολογήθηκε και συγκρίθηκε με δόση χορηγούμενη δύο φορές την ημέρα με εγκεκριμένη για κτηνιατρική θεραπεία ινσουλίνη χοίρου (προσαρμογή ατομικής δόσης) περισσότερο από 91 ημέρες.

Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας πραγματοποιήθηκε έπειτα από 45 ημέρες θεραπείας και αξιολογήθηκε ότι η περίπτωση θεωρήθηκε επιτυχής, εάν ένα ζώο εμφάνιζε συνδυασμένη βελτίωση σε τουλάχιστον ένα κλινικό σύμπτωμα που σχετίζεται με το διαβήτη (π.χ. πρόσληψη νερού, όγκος και συχνότητα ούρησης, διαβητική πολυνευροπάθεια και όρεξη), καθώς και αν εμφάνιζε βελτίωση σε μία τουλάχιστον γλυκαιμική εργαστηριακή παράμετρο (μέση γλυκόζη αίματος της καμπύλης γλυκόζης αίματος ≤250 mg/dl, ελάχιστη γλυκόζη αίματος ≤160 mg/dl και φρουκτοζαμίνη ορού ≤450 µmol/l). Στη μελέτη συμμετείχαν διαβητικές γάτες που δεν είχαν λάβει θεραπεία με ινσουλίνη καθώς και διαβητικές γάτες που είχαν λάβει προηγουμένως ινσουλίνη. Η μελέτη επιβεβαίωσε ότι η velagliflozin δεν ήταν κατώτερη από την ινσουλίνη χοίρου βραδείας δράσης. Το ποσοστό επιτυχίας της θεραπείας την ημέρα 45 της θεραπείας για γάτες που λάμβαναν θεραπεία μία φορά την ημέρα με velagliflozin ήταν 53,7%, ενώ για αυτές που λάμβαναν ενέσεις ινσουλίνης χοίρου βραδείας δράσης δύο φορές την ημέρα ήταν 41,9%.

Βελτίωση των γλυκαιμικών εργαστηριακών παραμέτρων παρατηρήθηκε σε μεγαλύτερο ποσοστό γατών που έλαβαν θεραπεία με velagliflozin σε σύγκριση με γάτες που έλαβαν ινσουλίνη την ημέρα 7 (80% ομάδα velagliflozin, 42% ομάδα ινσουλίνης) και σε κάθε επόμενο χρονικό σημείο καθ' όλη τη διάρκεια της μελέτης.

Σε μια κλινική δοκιμή πεδίου στις Η.Π.Α., η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της velagliflozin σε δόση του 1 mg/kg/ημέρα αξιολογήθηκε σε διαβητικές γάτες που πρόσφατα διαγνώστηκαν με διαβήτη καθώς και σε περιορισμένο αριθμό γατών που είχαν λάβει προηγουμένως θεραπεία με ινσουλίνη. Ο σχεδιασμός της μελέτης χρησιμοποίησε το βασικό έλεγχο για όλες τις γάτες που συμμετείχαν στη μελέτη και που έλαβαν velagliflozin. Σε αυτή τη δοκιμή, το 88,4% των γατών που έλαβαν θεραπεία με velagliflozin και συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση αποτελεσματικότητας πληρούσαν την απαίτηση για επιτυχία της θεραπείας την ημέρα 30.

Η σύνθετη μεταβλητή «επιτυχία της θεραπείας» περιελάμβανε βελτίωση σε τουλάχιστον ένα κλινικό σύμπτωμα που σχετίζεται με το σακχαρώδη διαβήτη (πολυουρία, πολυδιψία, ακούσια απώλεια βάρους, πολυφαγία ή διαβητική νευροπάθεια) και βελτίωση σε τουλάχιστον μία γλυκαιμική μεταβλητή σε σύγκριση με την επίσκεψη παρακολούθησης (είτε ο μέσος όρος της καμπύλης γλυκόζης στο αίμα, που επίσης έπρεπε να είναι ≤300 mg/dl είτε η φρουκτοζαμίνη ορού, που επίσης έπρεπε να είναι ≤450 μmol/l).