Γάτες.
Για τη σταθεροποίηση του υπερθυρεοειδισμού στις γάτες πριν από τη χειρουργική θυρεοειδεκτομή.
Για τη μακροχρόνια θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού στη γάτα.
Για από στόματος χρήση.
Το προϊόν θα πρέπει να χορηγείται απευθείας στο στόμα της γάτας. Να μην χορηγείται σε τροφή, καθώς η αποτελεσματικότητα του προϊόντος, όταν χορηγείται μέσω αυτής της οδού, δεν έχει τεκμηριωθεί.
Για τη σταθεροποίηση του υπερθυρεοειδισμού στη γάτα πριν από χειρουργική θυρεοειδεκτομή και για τη μακροχρόνια θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού στη γάτα, η συνιστώμενη δόση εκκίνησης είναι 5 mg θειαμαζόλης (0,5 ml του προϊόντος) ανά ημέρα. Η συνολική ημερήσια δόση θα πρέπει να διαιρείται σε δύο μέρη και να χορηγείται το πρωί και το βράδυ. Προκειμένου να βελτιωθεί η σταθεροποίηση του υπερθυρεοειδικού ασθενή, θα πρέπει να χρησιμοποιείται το ίδιο δοσολογικό σχήμα σε σχέση με τη σίτιση κάθε μέρα.
Οι αιματολογικές και βιοχημικές παράμετροι και η ολική Τ4 του ορού θα πρέπει να αξιολογούνται πριν από την εκκίνηση της θεραπείας και μετά από 3 εβδομάδες, 6 εβδομάδες, 10 εβδομάδες, 20 εβδομάδες και στη συνέχεια κάθε 3 μήνες. Σε καθένα από τα προτεινόμενα διαστήματα παρακολούθησης, η δόση θα πρέπει να τιτλοποιείται μέχρι την επιθυμητή δράση σύμφωνα με την ολική Τ4 και την κλινική ανταπόκριση στη θεραπεία. Προσαρμογές της συνήθους δόσης θα πρέπει να γίνονται σε αυξήσεις των 2,5 mg θειαμαζόλης (0,25 ml προϊόντος) και ο στόχος θα πρέπει να είναι η επίτευξη της χαμηλότερης δυνατής δόσης. Σε γάτες που απαιτούν ιδιαίτερα μικρές προσαρμογές της δόσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν 1,25 mg θειαμαζόλης (0,125 ml του προϊόντος). Εάν η συγκέντρωση ολικής Τ4 μειωθεί σε τιμή μικρότερη από το κάτω όριο του διαστήματος αναφοράς και ιδιαίτερα εάν η γάτα παρουσιάζει κλινικές ενδείξεις ιατρογενούς υποθυρεοειδισμού (π.χ. λήθαργο, ανορεξία, αύξηση του βάρους ή/και δερματολογικά συμπτώματα, όπως αλωπεκία και ξηροδερμία), θα πρέπει να θεωρείται το ενδεχόμενο μείωσης της ημερήσιας δοσολογίας ή/και της συχνότητας δοσολογίας.
Εάν απαιτούνται περισσότερα από 10 mg θειαμαζόλης ανά ημέρα, τα ζώα θα πρέπει να παρακολουθούνται ιδιαίτερα προσεκτικά. Η χορηγούμενη δόση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20 mg θειαμαζόλης ανά ημέρα.
Για τη μακροχρόνια θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού, το ζώο θα πρέπει να λαμβάνει θεραπεία εφ' όρου ζωής.
Σε μελέτες ανεκτικότητας σε νεαρές υγιείς γάτες, παρουσιάστηκαν τα ακόλουθα σχετιζόμενα με τη δόση κλινικά συμπτώματα σε δόσεις έως και 30 mg θειαμαζόλης/ζώο/ημέρα: ανορεξία, έμετος, λήθαργος, κνησμός και αιματολογικές και βιοχημικές ανωμαλίες, όπως ουδετεροπενία, λεμφοπενία, μειωμένα επίπεδα καλίου και φωσφόρου στον ορό, αυξημένα επίπεδα μαγνησίου και κρεατινίνης και παρουσία αντιπυρηνικών αντισωμάτων. Σε δόση 30 mg θειαμαζόλης/ημέρα, μερικές γάτες παρουσίασαν συμπτώματα αιμολυτικής αναιμίας και σοβαρής κλινικής επιδείνωσης. Ορισμένα από αυτά τα συμπτώματα ενδέχεται επίσης να παρουσιαστούν σε υπερθυρεοειδικές γάτες που λαμβάνουν δόσεις έως 20 mg θειαμαζόλης/ημέρα.
Υπερβολικά υψηλές δόσεις σε υπερθυρεοειδικές γάτες ενδέχεται να έχουν ως αποτέλεσμα συμπτώματα υποθυρεοειδισμού. Αυτό είναι, ωστόσο, απίθανο, καθώς ο υποθυρεοειδισμός συνήθως καλύπτεται από μηχανισμούς αρνητικής παλίνδρομης ρύθμισης. Ανατρέξτε στην παράγραφο 4.6: Ανεπιθύμητες ενέργειες.
Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, διακόψτε τη θεραπεία και παρέχετε συμπτωματική και υποστηρικτική φροντίδα.
Δεν απαιτείται.
Διάρκεια ζωής του κτηνιατρικού φαρμακευτικού προϊόντος σύμφωνα με τη συσκευασία πώλησης: 2 χρόνια.
Διάρκεια ζωής μετά από το πρώτο άνοιγμα της στοιχειώδους συσκευασίας: 3 μήνες.
Διατηρείτε τη φιάλη ερμητικά κλεισμένη.
Κεχριμπαρόχρωμη φιάλη 30 ml, τύπου ΙΙΙ, με διαυγή, λευκό προσαρμογέα σύριγγας πολυπροπυλενίου και βιδωτό πώμα πολυπροπυλενίου ασφαλές για τα παιδιά. Το φαρμακευτικό προϊόν παρέχεται με διαυγή σύριγγα 1,0 ml για από στόματος χορήγηση από πολυπροπυλένιο ως δοσολογική συσκευή, διαβαθμισμένη σε διαστήματα των 1,25 mg έως τα 10 mg θειαμαζόλης.
Μέγεθος συσκευασίας: Χαρτονένιο κουτί με 1 φιάλη των 30 ml και μία σύριγγα 1,0 ml για χορήγηση από στόματος ως δοσολογική συσκευή.
Κάθε μη χρησιμοποιηθέν κτηνιατρικό φαρμακευτικό προϊόν ή μη χρησιμοποιηθέντα υπολείμματά του πρέπει να απορρίπτονται σύμφωνα με τις ισχύουσες εθνικές απαιτήσεις.