Κωδικός ATCvet: QA04AD90
Ο έμετος είναι μία σύνθετη διαδικασία που συντονίζεται κεντρικά από το κέντρο του εμέτου. Αυτό το κέντρο αποτελείται από διάφορους εγκεφαλικούς πυρήνες (έσχατη πτέρυγα, μονήρης δεσμίδα πυρήνα, νωτιαίος κινητικός πυρήνας του πνευμονογαστρικού νεύρου) που λαμβάνουν και καθιστούν ενιαία τα αισθητικά ερεθίσματα από κεντρικές και περιφερικές πηγές και τα χημικά ερεθίσματα από την κυκλοφορία και το εγκεφαλο-νωτιαίο υγρό.
Η μαροπιτάντη είναι ανταγωνιστής των υποδοχέων της νευροκινίνης 1 (NK-1), ο οποίος δρα αναστέλλοντας τη δέσμευση της ουσίας Ρ, ενός νευροπεπτιδίου της οικογένειας των ταχυκινινών. Η ουσία Ρ βρέθηκε σε μεγάλες συγκεντρώσεις στους πυρήνες που αποτελούν το κέντρο του εμέτου και θεωρείται ως το κλειδί των νευροδιαβιβαστών που εμπλέκονται στον έμετο. Αναστέλλοντας τη δέσμευση της ουσίας Ρ εντός του κέντρου του εμέτου, η μαροπιτάντη είναι αποτελεσματική έναντι των νευρικών και χυμικών (κεντρικών και περιφερικών) αιτιών του εμέτου. Μία ποικιλία in vitro δοκιμασιών έχουν δείξει ότι η μαροπιτάντη δεσμεύεται εκλεκτικά στον (ΝΚ1) υποδοχέα με δοσοεξαρτώμενο λειτουργικό ανταγωνισμό της δράσης της ουσίας Ρ. Μελέτες in vivo σε σκύλους, έδειξαν την αντιεμετική αποτελεσματικότητα της μαροπιτάντης έναντι κεντρικών και περιφερικών εμετικών ουσιών περιλαμβανομένων της απομορφίνης, της σισπλατίνης και του σιροπιού ιπεκακουάνας.
Η μαροπιτάντη δεν είναι κατασταλτικό και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως κατασταλτικό για την μεταφορά.
Η μαροπιτάντη είναι αποτελεσματική εναντίον του εμέτου. Συμπτώματα ναυτίας που συνδέονται με τον εμετό λόγω μεταφοράς, που περιλαμβάνουν σιαλόρροια και λήθαργο, μπορεί να παραμείνουν κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
Το φαρμακοκινητικό προφίλ της μαροπιτάντης όταν χορηγείται ως εφάπαξ από του στόματος δόση των 2 mg/kg σωματικού βάρους στους σκύλους, χαρακτηριζόταν από μία μέγιστη συγκέντρωση (Cmax) στο πλάσμα του αίματος περίπου των 81 ng/ml. Αυτό επετεύχθη εντός 1,9 ωρών μετά τη δόση (Τmax). Οι μέγιστες συγκεντρώσεις ακολουθήθηκαν από μία μείωση στη συστηματική έκθεση με εμφανή χρόνο ημίσειας ζωής (t0,5) 4,03 ώρες.
Με μία δόση των 8 mg/kg, επετεύχθη Cmax των 776 ng/ml σε 1,7 ώρες μετά τη δόση. Ο χρόνος ημίσειας ζωής στα 8 mg/kg ήταν 5,47 ώρες.
Η εξατομίκευση της συσσώρευσης στην κινητική μπορεί να είναι μεγάλη, πάνω από 70 CV % για την AUC.
Κατά τη διάρκεια κλινικών μελετών τα επίπεδα της μαροπιτάντης στο πλάσμα κατέδειξαν αποτελεσματικότητα 1 ώρα μετά τη χορήγηση.
Εκτιμήσεις για την από του στόματος βιοδιαθεσιμότητα της μαροπιτάντης ήταν 23,7% με 2 mg/kg και 37,0% με 8 mg/kg. Ο όγκος κατανομής σε σταθεροποιημένη κατάσταση (Vss) καθορίστηκε έπειτα από ενδοφλέβια χορήγηση 1-2 mg/kg, κυμαινόμενος κατά προσέγγιση από 4,4 έως 7,0 l/kg. Η μαροπιτάντη παρουσιάζει μη γραμμική φαρμακοκινητική (AUC αυξάνει περισσότερο αναλογικά με την αυξανόμενη δόση) όταν χορηγείται από του στόματος εντός εύρους δόσεως 1-16 mg/kg.
Μετά από επαναλαμβανόμενες από του στόματος δόσεις για πέντε συνεχόμενες ημέρες με ημερήσια δόση 2 mg/kg, η συσσώρευση ήταν 151%. Ακολουθώντας μια επαναλαμβανόμενη χορήγηση από το στόμα για δύο συνεχόμενες μέρες με ημερήσια δόση 8 mg/kg , η συσσώρευση ήταν 218%.Η μαροπιτάντη μεταβολίζεται μέσω του κυτοχρώματος Ρ450 (CYP) στο ήπαρ. Οι CYP2D15 και CYP3A12 αναγνωρίστηκαν ως ισόμορφα κυνοειδών που εμπλέκονταν στην ηπατική βιομετατροπή της μαροπιτάντης.
Η νεφρική κάθαρση είναι μια οδός αποβολής μικρής σημασίας, με λιγότερο από το 1% μίας από του στόματος δόσης 8 mg/kg να εμφανίζεται στο ούρο είτε ως μαροπιτάντη είτε ως ο κύριος μεταβολίτης της. Η σύνδεση με τις πρωτεΐνες του πλάσματος στους σκύλους είναι περισσότερο από 99%.