Φαρμακοθεραπευτική ομάδα: Αντιεπιληπτικά. Άλλα αντιεπιληπτικά
Κωδικός ATC vet: QN03AX91
Το βρωμιούχο κάλιο είναι αλογονούχο αντισπασμωδικό. Το βρώμιο αντικαθιστά το χλώριο σε όλα τα σωματικά υγρά. Ανταγωνίζεται τη μεταφορά χλωρίου κατά μήκος των μεμβρανών των νευρικών κυττάρων και αναστέλλει τη μεταφορά νατρίου, προκαλώντας έτσι υπερπόλωση της μεμβράνης. Αυτή η υπερπόλωση αυξάνει τον ουδό των κρίσεων και αποτρέπει τη διάδοση των επιληπτικών εκφορτίσεων. Το βρώμιο επηρεάζει την ενεργή μεταφορά κατά μήκος των μεμβρανών των γαγγλιακών κυττάρων και επηρεάζει τις παθητικές κινήσεις ιόντων ανταγωνιζόμενο το χλώριο για τους διαύλους ανιόντων στις μετασυναπτικές μεμβράνες που ενεργοποιούνται από ανασταλτικούς νευροδιαβιβαστές. Αυτό ενισχύει τη δράση του GABA που έχει ως αποτέλεσμα συνεργιστική δράση του βρωμίου με άλλα φάρμακα με GABAεργική δράση, όπως η φαινοβαρβιτάλη.
Μετά από χορήγηση από στόματος, το άλας βρωμιούχου καλίου διασπάται και τα ιόντα βρωμίου απορροφούνται παθητικά από τη γαστρεντερική οδό. Μετά την απορρόφηση, το ιόν βρωμίου κατανέμεται ταχέως και ευρέως, όπως το χλώριο σε όλον τον εξωκυτταρικό χώρο και στο εσωτερικό των κυττάρων. Καθώς το επίπεδο βρωμίου αυξάνει στο σώμα, η συγκέντρωση χλωρίου μειώνεται ευθέως ανάλογα με την αύξηση του βρωμίου.
Ο χρόνος ημιζωής μπορεί να διαφοροποιείται σημαντικά με το περιεχόμενο της διατροφής σε χλώριο, από περίπου 14 ημέρες έως περισσότερες από 40 ημέρες. Λόγω αυτού του εξαιρετικά μεγάλου χρόνου ημιζωής, μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες/μήνες έως την επίτευξη σταθεροποιημένης κατάστασης των συγκεντρώσεων στον ορό.
Τα ιόντα βρωμίου απεκκρίνονται αμετάβλητα ως το μονοσθενές ανιόν. Η απέκκριση του βρωμίου γίνεται κυρίως μέσω σπειραματικής διήθησης στους νεφρούς. Ο ρυθμός αποβολής των ιόντων βρωμίου αυξάνει με την πρόσληψη χλωρίου, καθώς το βρώμιο ανταγωνίζεται το χλώριο για τη σωληναριακή επαναπορρόφηση.